ಪೌರವ - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಮಾಹುತ- ದೊರೆಯೆ ನೋಡುವುದಿತ್ತ ತಕ್ಷಶಿಲೆಯರಸು ಬರುತಿಹರು ಭರದಿಂದಲೋಡಿ ಬರುತಿಹನು.
ಪೌರವ- ಯವನರೂಳಿಗದವನೆ? ತನ್ನವರ ಹಗೆಯೆ?

ಮಾಹುತ- ಬವರದೀ ನಡುವಿನಲಿ ಬಹನೇಕೊ, ತಿಳಿಯೆಂ.

ಪೌರವ- ಬರಲಿ; ಹೇಡಿಗೆ ಸಲುವ ಮನ್ನಣೆಯ ಪಡೆದು ಮರುಗಲಿನಿಸಾದೊಡಂ ತನ್ನ ದುಷ್ಕೃತಿಗೆ.

[ತಕ್ಷಶಿಲೆಯರಸನಾದ ಶಾಂಬರಿಯು ಪ್ರವೇಶಿಸುವನು]

ಶಾಂಬರಿ- ಭಳಿರೆ! ಮೆಚ್ಚಿದೆ ಸಖನೆ ನಿನ್ನ ಸಾಹಸವ. ನಿಲಿಸಿನ್ನು ರಣವ; ಬಲವಂತರೊಳ್‍ ಹಟವೆ?

ಪೌರವ- ತೊಲಗೆಲವೊ ಶಾಂಬರಿಯೆ; ಸಖನಾರು ನಿನಗೆ? ಕುಲವಂಚಕನ ಕೂಡೆ ಸಖ್ಯವೇನೆನಗೆ?

ಶಾಂಬರಿ- ಸೈರಿಸೆಲೆ ಪೌರವೇಂದ್ರನೆ; ನೀಗು ಚಲವ.

ಸಾರಿರುವೆ ಶೂರತನದೆಲ್ಲೆಗದು ಬರಿದೆ.
ಪ್ರತಿಕೂಲನಿರೆ ಕಾಲನವನನೆದುರಿಸುವಚ
ತುರೆಯ ಫಲವೇನು? ಕಷ್ಟವದು ಬಗೆಯೆ.
ತೊರೆಯಿನ್ನು ಸಾಹಸವ; ಬಿಡು ನಿನ್ನ ಹಟವ
ಅರಿಬಲವ ಮರೆತು ನೀನೆನಿತು ಹೋರಿದಡೇಂ?

ಪೌರವ- ತೆರಳು, ತೆರಳೆಲೆ ನೀಚ, ನಿನ್ನೊಡನೆ ನುಡಿಯೇಂ?
ಗರುವ ಬಿಟ್ಟಿಹ ನಿನ್ನ ಬದುಕೊಂದು ಬದುಕೇಂ?
ಕರೆದು ಯವನನ ನಿನ್ನ ಮನೆಗೆ ಬಾರೆಂದು
ತೆರೆದು ಬಾಗಿಲನವನ ಕರೆದಿತ್ತ ತಂದು
ಸೈರಣೆಯ ಬೋಧಿಪೆಯ-ವಂಶಘಾತಕನೆ?
ಸಾರು ಯವನನ ಬಳಿಗೆ, ಸೇರವನ ಪದವಂ.

ಶಾಂಬರಿ- ಲಾಲಿಸೆಲೆ ಧೀರ ನೀಂಮೇಲುಮೆಯ
ಮಾತ-ಸೋಲುಗೆಲುವುಗಳೆಮ್ಮ ಕೈಯೊಳಿಹುವಲ್ಲ;
ಮೆಚ್ಚಿಹನು ಯವನಪತಿ ನಿನ್ನ ಸಾಹಸವ,
ನಚ್ಚಿ ನೀನವನೊಡನೆ ಸಂಧಿಯನು ಬೇಡು;
ನೀಡುವನು ಮನ್ನಣೆಯ; ನೀಡುವನು ಹಿತವ;
ಮಾಡಿಪೆನು ಸಖ್ಯವನು; ಬಿಡು ನಿನ್ನ ಚಲವ.

ಪೌರವ- ಎಲವೆಲವೊ! ಸಾಕು ನಾಣ್ಚಿಲ್ಲದೀ ಜಾಣ್ಮೆ
ಕುಲಗೇಡಿಗಾವ ಹಟ? ನರಿಗಾವ ನಿಯಮ?
ನಾಡಳಿದು ನಾಡಾಣ್ಮನುಳಿದೊಡೇಂ ಸೊಗಮೋ?
ಬೇಡಿ ರಿಪುಭಿಕ್ಷದಿಂ ಬಾಳ್ದೊಡೇಂ ಜಸಮೋ!
ಹರಿಚಿತ್ತದಂತಕ್ಕೆ! ಪುರುಕುಲದ ರಾಜಂಶಿರವ
ಬಾಗಿದನೆಂಬ ಸೊಲ್ಲಿಲ್ಲದಿರ್ಕೆ.
ಲೇಸ ನೀನೆಳಸುವೊಡೆ ಸಾಕು ಪೋಗಿನ್ನು,
ಸೈಸಲಾರೆನು ಧೂರ್ತದರ್ಶನವನಿನ್ನು,
ಸಾರು ಯವನನ ಬಳಿಗೆ; ಸೇರವನ ಮರೆಯಂ
ತೋರದಿರು ವಂಶವಂಚನೆಯನಿನ್ನಾನುಂ.

[ಮಾಹುತನ ಕಡೆ ತಿರುಗಿ-]

ನಡೆ ಮುಂದೆ, ಮಾಹುತನೆ; ಬಿಡು ಕರಿಯ ಭರದಿ.

ಶಾಂಬರಿ- ಸುಡುವೆನೀ ಗರ್ವವನು; ನೋಡೆನ್ನ ಬಿರುಬ.

[ಹೋಗುವನು]

ಮಾಹುತ- ಅತ್ತ ಬರುತಿದೆ ದೇವ ಪಿರಿಯದೊಂದು ಪಡೆ
ಮುತ್ತುತಿಹುವಾಗಸವ ಕರಿಯ ಮೋಡಗಳು
ವಿಷಮ ವೇಳೆಯೊಳೀಗ ಮಾಳ್ಪುದೇಂ, ದೊರೆಯೆ?


ಪೌರವ- ಅಸುವನರ್ಪಿಸುವಂಗೆ ವಿಷಮವೇಂ, ಸಮವೇಂ?
ತ್ವರಿತದಿಂ ನಡಸು ಹಸ್ತಿಯನತ್ತ ನಿಂತು
ಧುರದ ಮಧ್ಯದಿ ಹೋರಿ ಹರಣಗಳ ಕುಡುವಾ.

[ಸಿಡಿಲು ಮಿಂಚುಗಳ ಹೊಡೆತ]

(೨)

ಅಲೆಗ್ಸಾಂಡರ್‍- ವೀರ ನೀನೆಲೆ ಸಖನೆ, ಪೌರವೇಶ್ವರನೆ
ತೋರಿದೈ ಸಾಹಸವ, ಕಡುಪರಾಕ್ರಮವ,
ಈ ನಾಡೊಳಿಹರು ನಿನ್ನಂದದವರೆಂದು
ನಾನರಿಯದಾದೆನಾ ಶಾಂಬರಿಯ ನಚ್ಚಿ.

ಪೌರವ- ಆ ಮಾತದಂತಿರಲಿ, ಯವನಪತಿ ನಿನ್ನ
ಸಮರನೀತಿಯಿದೇನು? ನಿನ್ನ ಭಟರೆನ್ನ
ಗಾಯವಡಿಸೆವೆನುತ್ತಲಾಯುಧವ ಬಿಸುಟು,
ಆಯದಿಂ ಪಿಡಿದಿಲ್ಲಿಗೇಕೆ ತಂದಿಹರು?

ಬಾ, ಬಲದ ಕುರುಹಿರ್ದೊಡದನೆನಗೆ ತೋರು
ಈ ಭುಜದ ಸೋಜಿಗವನಿನಿಸು ನೀಂ ನೋಡು
ಧೀರತನವಲ್ತಿಂತು ಸೆರೆವಿಡಿವುದೆನ್ನ
ಹೋರಿ ಜೀವಕೆ ಜೀವವೀವೆನೈ ಮುನ್ನ.

ಅಲೆಗ್ಸಾಂಡರ್‍- ಎಳಸೆ ನಾಂ ನಿನ್ನಳಿವ; ಪೌರವನೆ ನಿನ್ನ
ಗೆಳೆತನವೆ ಬೇಕೆನಗೆ; ನಾನದರಿನಿವರ
ನಿಯಮಿಸಿದೆ ನಿನ್ನನೈತರಿಪುದೆಂದಿತ್ತ
ಬಯಕೆಯನು ಸಲಿಸುವೆನು; ಬೇಳ್ಬುದೇಂ ಬೆಸಸು.

ಪೌರವ- ಬೇಡುವನು ನಾನಲ್ಲ; ಬೇಳ್ಬುದೇನೆನಗೆ?
ನೀಡುವನು ನೀನಲ್ಲ; ಬೇರೆಯಿರುವನವನ್‍.
ನ್ಯಾಯದಿಂ ನಡೆವೊಡೆಲೆ ಯವನಪತಿ ಕೇಳು
ರಾಯನಂ ರಾಯನಿದಿರ್ಗೊಳುವಂತೆ ಕಾಣು.

ಅಲೆಗ್ಸಾಂಡರ್‍- ಧೀರ ನೀನೆಲೆ ಸಖನೆ, ನೀನೆ ಗಂಡುಗಲಿ.
ಬಾರೆಲೈ ನೀಡು ನೀಂ ಕೈಯನೊಲವಿನಲಿ.

#ಕೇತಕೀವನ #ketakivana #DVG #DVGundappa #ಡಿವಿಗುಂಡಪ್ಪ #ಡಿವಿಜಿ #ಪೌರವ

To receive the posts on your personal email, pls subscribe to https://groups.google.com/g/todayskagga

ವಿಚಿತ್ರ ಮುತ್ತು - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ನಸೀರ್‍ ಕವಿ-

ಅರಲೊಂದರಿಂ ಪುಟ್ಟಿ
ಬಿರಿದೊಂದು ವಜ್ರವನು
ಎರಗುವುದು ಮಗುಳ್ದೊಂದು ಕುಸುಮದೊಳು ತಾಂ ॥
ಮಿರುಗುವಾ ಮುತ್ತು ತಾ-
ನರೆ ಕರಿಯದಾಗಿರ್ಪು-
ದೊರೆ ನೀನದಾವುದೋ ಜೇಬ ಉನ್ನಿಸಳೇ ॥

ಜೇಬ ಉನ್ನೀಸಾ-

ನಳಿನ ನಯನದಿನೊಗೆದು
ತೊಳಸಿ ನೋಡುವನೆದೆಯ-
ನಿಳಿದ ಕೈಯ ಗುಲಾಬಿಯೊಳಕೆ ಬೀಳ್ವಾ ॥
ಜಳ ಬಿಂದು ಸುಂದರಿಯ-
ಳಳುಗಣ್ಣ ಕಾಡಿಗೆಯ
ತಳೆದಿಹುದನರಿಯೆಯಾ ಪ್ರಿಯ ನಸೀರ್‍ ಕವಿಯೆ? ॥

ಜ್ಞಾಪಕ - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

(೧)

ಬಿಸುಸುಯ್ಯುತಿದೆ ಗಾಳಿ
ಮರಮರಕೆ ಸಾರಿ.
ಸಸಿ ಮೊಗವ ಮುಚ್ಚಿಹನು
ಮುಗಿಲ ಮರೆ ಸೇರಿ.
ಏತಕೋ ತಪಿಪುದೆದೆ; ಕೊರಲನೊತ್ತುತಿದೆ.

ಕೈಯೊಳೆತ್ತಿದುದಿಲ್ಲ;
ಒಡನಾಟವಿಲ್ಲ;
ದನಿಯ ಕೇಳಿದುದಿಲ್ಲ;
ನೋಡಿದುದುಮಿಲ್ಲ.
ಆರೊ ಅವನೆಂದಿರ್ದೆನೆನ್ನ ಶಿಶುವೆನದೆ

ಅಂದೆನ್ನ ಮನೆಯೊಳಗೆ
ನೊಂದಿದಾ ಬೆಳಕು
ಸಂದಿರ್ಪುದಿನಿಸಾನು-
ಮಿಂದಿವನೊಳೆನುತೆ
ಬಗೆದು ದುಗುಡವನಿನಿತು ಮರೆತು ನಾನಿರ್ದೆ.

ಬಾಳ ತೊಳೆವಶ್ರುವಿನ
ಕಲಶವಿವನೆನಗೆ;
ಕಾಲನವನನು ಸೆಳೆದು
ಗಳಿಸುವುದದೇನು?
ಆದೊಡಂ ಪ್ರಾಕ್ತನದ ಬಿದಿಯದೆಂತಿಹುದೋ!

ಎತ್ತಲಾನುಂ ಬಾಳ್ಗೆ
ಅಳಲ ಪಸುಳೆಯವಂ;
ಎತ್ತಿ ಕಾಪಿಡಲವನ-
ನಾರಾನುಮೊಲವಿಂ
ಎನುತ ಪರಸುತ್ತಿರ್ದೆ ಭಯದ ಮೌನದಲಿ.

(೨)

ಎಂತಿಹುದೊ ಎಂದೆನಿಪ
ಚಿಂತೆಯಿನ್ನಿಲ್ಲ;
ಅಳಲ ಶಿಶುಗಿನ್ನಿನಿಸು-
ಮಳಲೆನಿಪುದಿಲ್ಲ;
ಆದೊಡಂ ತಪಿಪುದೆದೆ; ಕೊರಲನೊತ್ತುತಿದೆ.

ಬಿಸುಸುಯ್ಯುತಿದೆ ಗಾಳಿ
ಮರಮರಕೆ ಸಾರಿ;
ಸಸಿಮೊಗವ ಮುಚ್ಚಿಹನು
ಮುಗಿಲ ಮರೆ ಸೇರಿ;
ಕಣ್ಗಳಲಿ ಮಂಜೇನೊ; ಮನದಿ ಧಗೆಯೇನೋ!

ಹೂ - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಹೂ - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಬೆಟ್ಟಗಳ ಕಟ್ಟಿದನು
ಕಡಲುಗಳ ನೆರಚಿದನು
ಮೆಚ್ಚಲಿಲ್ಲ-ತುಟಿಯ ಬಿಚ್ಚಲಿಲ್ಲ.

ಕಾಡುಗಳ ನೆಡಿಸಿದನು
ಮೋಡಗಳ ನಡಸಿದನು
ಮೆಚ್ಚಲಿಲ್ಲ-ತುಟಿಯಬಿಚ್ಚಲಿಲ್ಲ.

ಮಿಗಗಳೋಡಾಡಿದುವು
ಖಗ ಕೀಟ ಪಾಡಿದುವು
ಮೆಚ್ಚಲಿಲ್ಲ-ತುಟಿಯ ಬಿಚ್ಚಲಿಲ್ಲ.

ನರರು ಕುಣಿದಾಡಿದರು
ಚೀರಿದರು ಹೋರಿದರು
ಮೆಚ್ಚಲಿಲ್ಲ-ತುಟಿಯ ಬಿಚ್ಚಲಿಲ್ಲ.

ಕಡೆಗೊಂದು ದಿನ ತಂದೆ
ಕಡುಚಿಂತೆಯಲಿ ನಿಂದು
ನಿರುಕಿಸಿದನು-ಕೃತಿಯ ಪರಿಕಿಸಿದನು.

ಆಗಳೊಂದೆಳೆ ಬಳ್ಳಿ
ತೂಗೆ ತಲೆಯನು ನಯದಿ
ಮೆರೆಯಿತೊಂದು-ನನೆಯು ಬಿರಿಯಿತಂದು.

ಕಂಡನದ ಜಗದ ದೊರೆ
ಕೊಂಡಾಡಿದನು ಮಲರ
ಬಗ್ಗಿ ತೆಗೆದಂ-ಮೂಸಿ ಹಿಗ್ಗಿ ನಲಿದಂ.

ದೋಷವರಿಯದ ಮೊಗ್ಗು
ಆಶೆಯಿರಿಯದ ಹಿಗ್ಗು
ವಿಮಲ ಹಸಿತ-ಅದುವೆ ವಿಪುಲ ಸುಕೃತ.

ನನ್ನ ಹರ್ಷ - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಇರುಳಿನಲಿ ನನೆಯಾಗಿ
ಪಾರಿಜಾತವದು
ಬಿರಿದು ಮುಂಜಾವದಲಿ
ಬೀರಿ ಪರಿಮಳವ
ಸೊರಗಿ ಬಿಸಿಲೇಳುತಿರೆ
ಸೇರುವುದು ತಿರೆಯ.

ಅರೆದಿನದ ಬದುಕಿಂತು
ಪೂರಯಿಪುದದಕೆ
ಹರುಷವೆನಗಂತೆಯೇ
ತೋರಿ ತನ್ನಿರವ
ಅರೆಗಳಿಗೆಯೊಳೆ ಕುಂದಿ
ಜಾರುವುದು ಜವದಿಂ.

ಜೀವ-ಸಾವು - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಕಡಲ ಬಳಿ ಮಣಲಂತೆ
ಒಡಲ ಬಳಿ ನೆಳಲಂತೆ
ಹೂವಿನಲಿ ಕಾಯಂತೆ
ಹುತ್ತದಲಿ ಹಾವಂತೆ
ಮೆರೆಯುತಿದೆ ಮರೆಯಲಿದೆ
ಸಾವು ಜೀವದೊಡಂ.

ಕಾಂತಿಯಲಿ ಬಿಸಿಯಂತೆ
ತಂತಿಯಲಿ ದನಿಯಂತೆ
ಹಾಲಿನಲಿ ಕೆನೆಯಂತೆ
ಹಣ್ಣಿನಲಿ ಕೃಮಿಯಂತೆ
ಮೆರೆಯುತಿದೆ ಮರೆಯಲಿದೆ
ಸಾವು ಜೀವದೊಡಂ.

ಮುಗಿಲಿನಲಿ ಸಿಡಿಲಂತೆ
ಸವಿದೆಯಲಿ ಶಿಖಿಯಂತೆ
ಇರುಳಿನಲಿ ಕಳನಂತೆ
ಬಸಿರಿನಲಿ ಶಿಶುವಂತೆ
ಮೆರೆಯುತಿದೆ ಮರೆಯಲಿದೆ
ಸಾವು ಜೀವದೊಡಂ.

ಅದೇಕೆ? - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಅದೇಕೆ? - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ತಣ್ಗದಿರನೆಸೆಯುತಿರೆ
ಗಾಳಿಯಳಲೇಕೆ?
ಕಣ್ಗಳಿಗೆ ಹಬ್ಬಮಿರೆ
ಎದೆ ಬೇವುದೇಕೆ?

ಉಡುಗಣವು ನಗುತಲಿರೆ
ಕಡಲ ಮೊರೆಯೇಕೆ?
ಒಡಲಿಗೈಸಿರಿಯಿರಲು
ಎಡರಾತ್ಮಗೇಕೆ?

ತರಣಿ ಬೆಳಕೀಯುತಿರೆ
ತಿರೆಯ ಮಬ್ಬೇಕೆ?
ಮತಿ ನಯವನುಸಿರುತಿರೆ
ಮನವಲೆವುದೇಕೆ?

ಹೊರಗಿಹುದು ಒಳಗಿಹುದ
ತಣಿಸದಿಹುದೇಕೆ?
ಒಳಗಿಹುದು ಹೊರಗಿಹುದ
ಸೈಸದಿಹುದೇಕೆ?

ಧ್ರುವ - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಪ್ರಶ್ನೆ:

ನೋಡುತಿರ್ಪುದದೇನು
ನಿಶಿನಿಶಿಯೊಳೆವೆಯಿಡದೆ?
ಮೂಡುತಿರ್ಪುದದೇನು
ಮಿಸುಕದೊಂದೆಡೆ ನಿಂತು?
-ಅದನುಸಿರು, ಧ್ರುವರಾಯ;
ಬದುಕದುವೆ ಜೀಯ?

ಉತ್ತರ:

ಕಾವಲಿಹುದೊಂದೆಡೆ
ಅಂದೊಂದೆ ಉಜ್ಜುಗವೆನಗೆ
ನೀವಿಡುವ ನಚ್ಚುಗೆ
ಅದೊಂದೆ ಮನ್ನಣೆಯೆನಗೆ
-ಕೇಳು ಮಗು ನೀನಿದನು-
ಬಾಳ ನೋಂಪಿಯ ಹದನು.

ಕರ್ಮದ ರಾಹು - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಎನ್ನ ಕರುಮದ ರಾಹು
ನಿನ್ನ ಕರುಣೆಯ ರವಿಯ
ಬನ್ನವಡಿಸಿರಲಾಗ
ನಿರ್ಣಯವದೆಂತೋ-
ಎನ್ನ ಬಲುಹೋ ಪಿರಿದು ನಿನ್ನ ಬಲುಹೋ?

ತಿರೆಗಾಳಿ ಗಗನಗಳು
ಮೊರೆಯುತಿರೆ ನಿನ್ನುರುಬ
ಮರೆಯಿಪ್ಪುವದನೆನ್ನ
ಕೊರತೆಗಳೆ ಎನಗೆ-
ಎನ್ನ ಬಲುಹೋ ಪಿರಿದು ನಿನ್ನ ಬಲುಹೋ?

ಬಿದಿಯಟ್ಟಹಾಸಕಾ-
ನೆದೆಯನೊಡ್ಡಿರಲಂದು
ಇದಿರೊಳಿರದೆತ್ತಲೋ
ಹುದುಗಿರುವೆ ನೀನು-
ಎನ್ನ ಬಲುಹೋ ಪಿರಿದು ನಿನ್ನ ಬಲಹೋ?

ಸೊಗಸಾವುದು? - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಘನದ ಮಿಂಚದು ಸೊಗಸೊ
ಮನೆಯ ಸೊಡರಿದು ಸೊಗಸೊ
ಸಸಿಯ ಬೆಳಕದು ಸೊಗಸೊ
ಪಸುಳೆ ನಗು ಸೊಗಸೋ
ನೀ ಮಾಡಿಹುದೆ ಸೊಗಸೊ ಮಾಡಿಪುದೆ ಸೊಗಸೋ?

ತಿಳಿನೀರ ತೊರೆ ಸೊಗಸೊ
ತಿಳಿದವರ ಮನ ಸೊಗಸೊ
ಗಿರಿಯಟವಿಗಳೆ ಸೊಗಸೊ
ಪುರವೀಧಿ ಸೊಗಸೋ
ನೀ ಮಾಡಿಹುದೆ ಸೊಗಸೊ ಮಾಡಿಪುದೆ ಸೊಗಸೋ?

ಕಾಯ ಯಂತ್ರವೆ ಸೊಗಸೊ
ರಾಯತಂತ್ರವೆ ಸೊಗಸೊ
ಮೊರೆವ ಕಡಲದು ಸೊಗಸೊ
ಕೆರೆ ಬಾವಿ ಸೊಗಸೋ
ನೀ ಮಾಡಿಹುದೆ ಸೊಗಸೊ ಮಾಡಿಪುದೆ ಸೊಗಸೋ?

ತನಿವಣ್ಣ ಸವಿ ಸೊಗಸೊ
ಮನೆವೆಣ್ಣೊಲವೆ ಸೊಗಸೊ
ತರಣಿತೇಜವೆ ಸೊಗಸೊ
ಗುರುಕೃಪೆಯೆ ಸೊಗಸೋ
ನೀ ಮಾಡಿಹುದೆ ಸೊಗಸೊ ಮಾಡಿಪುದೆ ಸೊಗಸೋ?

ಷೆಲ್ಲಿಯ ಸಂಕಟ - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಸೊಗಸುಗಳಿನರಳುತಿರ್ದುವು ಕಣ್ಗಳಂದು
ಪೊಗಳಿಕೆಯಿನರಳುತಿರ್ದುವು ಕಿವಿಗಳಂದು
ಜಗದೊಲವಿನರುಳುತಿರ್ದುದು ಹೃದಯವಂದು
ಇಂದಿಲ್ಲವಂತೆನಗೆ ಅಂತಿನಿಸುಮಿಲ್ಲ!

ಮನವುಬ್ಬದಾವ ಸಾಸಂಗಳಿಗಮಿಂದು
ತನುವುಬ್ಬದಾವ ಭೋಗಂಗಳಿಗುಮಿಂದು
ನೆನಪುಬ್ಬದಾವ ನಲ್ಗತೆಗಳಿಗಮಿಂದು
ಅಂದಾಗುತಿರ್ದುದಂತಿದೆನಗೆ ಬೇರೆ!

ಓ ಜಗವೆ, ಓ ಜೀವ, ಓ ಕಾಲಪುರುಷ
ಸೋಜಿಗವಿದೇನೆತ್ತಲಾ ನಿಮ್ಮ ಹರುಷ
ತೇಜವನು ನುಂಗಿರುವುದೇಂ ಜರೆಯ ಕಲುಷ
ಬಾಡಿಪೋದುದೆ ಜವ್ವನವು ಪೋದುದಕಟಾ!

ಬಾರದಾ ಹರಣಗಳ ತಾರುಣ್ಯವಿನ್ನು
ತೋರದೀ ಭೂತಲದಿ ಮಾಧುರ್ಯವಿನ್ನು
ಸಾರದೆನ್ನೊಡಲನಾ ಪೊಸ ಬೆಡಂಗಿನ್ನು
ಓಡಿಪೋದುದು ಬೆಡಗು ಮಾಯವಾಯ್ತಕಟಾ!

ಪಗಲಿಂದಮಿರುಳಿಂದಮೊಂದು ಸಂತಸವು
ಜಗವ ತೊರೆದೆತ್ತಲೋ ಸಾರಿಹುದು ದಿಟವು
ಮಗುಳ್ದಿತ್ತ ಬಾರದಾ ದಿವ್ಯ ವೈಭವವು
ಹಾ! ಬಾರದೆಂದುಮಾ ಸಿರಿ ಬಾರದಕಟಾ!

ನೂತನ ವಸಂತ ಶಾರದ ಶಿಶಿರ ಮಾಸ-
ವೈತಂದು ಚಕ್ರಗತಿಯಲಿ ಮುಗಿದಳಲ
ಚೇತಸದಿ ತುಂಬುವುದು ಕುಡದಿನಿಸು ಮುದವ
ಹಾ! ನೀಡಲಾರದದು ಮುದವ ನೀಡದು ಹಾ!

ಒಲವೆಂದರೆ? - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಹೊನ್ನ ಕಡಗಗಳಿಂದ
ರನ್ನದೊಡವೆಗಳಿಂದ
ಬಣ್ಣದುಡಿಗೆಗಳಿಂದ
ಸೊಗಸುಗೊಳಿಸಿ
ನೆಲದೊಳೋಡಾಡಿಸದೆ
ಮಳೆಬಿಸಿಲ ತಾಕಿಸದೆ
ಗಳಿಗೆಯನ್ನೆಡೆಬಿಡದೆ
ಸೊಗದಿ ಪೊರೆದರ್‍.
ಒಲವದೆನುತಾನಂದು ನಾಂ ತಿಳಿಯದಾದೆ.

ಪಲಬಗೆಯ ತಿನಿಸುಗಳ
ತಲೆಯ ಮೇಲ್‍ ಪೊತ್ತಿಟ್ಟು
ನಿಲದೆ ಗಾವುದ ಮೂರ
ಭರದಿ ನಡೆದು
ಓದುವಾ ಮಗು ಮೆದ್ದು
ಮೊದವಡಲೆಂದು ಮಿಗಿ-
ಲಾದರದಿ ತಂದಿತ್ತು,
ಹರಸಿ ಪೋದರ್‍.
ಒಲವದೆನುತಾನಂದು ತಿಳಿಯದಾದೆ.

ದುಡಿದು ನಾಂ ಮನೆಗೆ ಬರ
ಲೊಡನೆ ನಸುನಗುತ ಬಂ-
ದಿಡುತ ಕೈಯೊಳು ಕೈಯ-
ನೊಡಲ ತಡವಿ
ಸವಿಯುಣಿಸ ನೀಡಿ ಮೃದು
ರವದಿ ಮಾತುಗಳಾಡಿ
ಎವೆಯಿಡದೆ ನೋಡಿ ತ-
ನ್ನೊಡಲ ಮರೆವಳ್‍.
ಒಲವದೆನುತಾನಂದು ತಿಳಿಯದಾದೆ.

ಮುಳಿಯಲಾಂ ಮುಳಿಯದರ್‍
ಪಳಿಯಲಾಂ ಪಳಿಯದರ್‍
ನಲಿಯಲಾಂ ಮೈಯುಬ್ಬಿ
ನಲಿಯುತಿರ್ದರ್‍.
ಅಳಿದರಾ ಜನರೆಲ್ಲ
ಕಳೆದುದಾ ಯುಗವೆಲ್ಲ
ಕಳವಳದೊಳಿಂದು ಪಾಲ್‍
ಕೊಳುವರಿಲ್ಲ.
ಒಲವು ತಾನೇನೆಂದು ತಿಳಿದೆನೀಗಳ್‍.

ನೋಡಿಹರುಷಿಪರಿಲ್ಲ
ನೀಡಲಾತುರರಿಲ್ಲ
ಪಾಡಿ ತಣಿಸುವರಿಲ್ಲ
ಇಂದದಾರುಂ.
ತೆರಳೆ ನಾಂ ಮನೆಯಿಂದ
ಮರೆಯಿನೀಕ್ಷಿಪರಿಲ್ಲ
ಅರಿತೆನ್ನ ಸಂತಯಿಪ
ಬಂಧುವಿಲ್ಲ.
ಒಲವು ತಾನೇನೆಂದು ತಿಳಿದೆನೀಗಳ್‍.

ಜೀವವೀಣೆ - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಸಿಟ್ಟಿನಲಿ ವೀಣೆಯನು
ಮುಟ್ಟದಿರು ತಂಗಿ
ಮೆಲನೆ ಗಾಳಿಯು ಸುಳಿಯೆ
ಉಲಿಯುವಾ ತಂತಿಯದು
ಒರಟು ಹೊಡೆತವ ತಾಳಿ
ಕೊರಗದಿರಲಹುದೆ?

ಆಯವರಿಯದೆ ದುಡುಕೆ
ಗಾಯಗೊಂಡೆಡೆಯಂತೆ
ಜಾಣುಳ್ಳನೆದೆಯಂತೆ
ವೀಣೆಯಳಲುವುದು.

ನುಡಿಸದನು ನಲವಿಂದ
ನಯದ ಕಿರುಬೆರಲಿನಿಂದ
ನುಡಿವುದದು ಮನವೊಲಿದ
ಪ್ರಿಯದ ದನಿಯಿಂದ

ಸದಾಸಂಜೆ - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ನೇಸರಿದ್ದೊಡದೇನು?

ಪಗಲುಮೆನಗಲ್ಲ;
ಮಬ್ಬು ಕವಿದೊಡದೇನು?
ಇರುಳುಮೆನಗಲ್ಲ;
ಎಲ್ಲ ವೇಳೆಗಳೆನಗೆ
ಸಂಜೆಯಾಗಿಹುವು.

ಅರಿತೆನೆಂದೆನಲಾರೆ
ಬಾಳಿಕೆಯ ತಿರುಳ;
ಅರಿಯೆನೆಂದೆನಲಾರೆ
ಬೇಡ ಬೇಕುಗಳ;
ಅರೆಕುರುಡನಂತಿಹೆನು
ಕಂಡು ಕಾಣದಿಹೆಂ.

ಬೆಳಕು ಮಸಕುಗಳೆರಡು
ಬೆರೆತು ಸಂಜೆಯೊಳು,
ಅರಿವು ಮರೆವುಗಳೆರಡು
ಬೆರೆತು ಬದುಕಿನೊಳು,
ತೆರೆಯುತಂ ದಾರಿಯನು
ಮರೆಮಾಡುತಿಹುವು.

ಸರಿಯಿದೆಂದೆನಲಾರೆ
ದಿಟವ ನಾನರಿಯೆ
ಸರಿಯಲ್ಲವೆನಲಾರೆ
ಸಟೆ ತೋರಲಾರೆ.

ಈ ತೆರದಿ ದಿಟ ಸಟೆಗ-
ಳೊಂದಾಗಿ ಬೆರೆಯೆ
ಕಾತರತೆಯಲಿ ನಾನು
ಕಂದಿರುವೆ, ದೊರೆಯೆ.

ಸ್ಫಿಂಕ್ಸ್ - II - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಯವನದೇಶದೊಳೊರ್ವ
ದೇವತೆಯು ಜನರ
ಕೇಳುತಿರ್ದಳದೊಂದು
ಕಣಿಯನೀ ತೆರದಿ :-

“ನಾಲ್ಕು ಕಾಲುಗಳಿಂದೆ
ಪದವೆರಡರಿಂದೆ
ಬಳಿಕ ಮೂರಡಿಯಿಂದೆ
ನಡೆವ ಜೀವಿಯದು
ಚರಣ ಮಿಗಿಲಾದಂತೆ
ಬಲವಳಿಯುತಿಹುದು.
ಪೇಳದಾವುದು, ಜಾಣ,
ಬಗೆದು ಪೇಳದನು.”

ಅದ ಪೇಳಲಾರದರ
ಪಿಡಿಯುತಾ ದೇವಿ
ಮೂದಲಿಸಿ ನಗುನಗುತ
ಕವಳಿಸುತಲಿದ್ದಳ್‍.

ಒಂದು ದಿನದೊಳದೊರ್ವ-
ನವಳ ಬಳಿಗೈದಿ
ಒಗಟುನುಡಿಯನು ಕೇಳಿ
ತಾನುಲಿದನಿಂತು :-
“ಪಸುಳೆತನದಲಿ ನಾಲ್ಕು
ಬೆಳೆದ ಬಳಿಕೆರಡು
ಮುಪ್ಪಿನಲಿ ಕೋಲೂರೆ
ಮೂರು ಕಾಲಾಗಿ
ನರನಿಗಿಂತಿರುವುದನು
ತಿಳಿಯದವರಾರು?

ಏನು ಮರುಮವಿದೆಂದು
ಕೇಳುತಿಹೆ, ಮರುಳೆ?"

ಇಂತೆಂದು ಈಡಿಪನು
ಧೈರ್ಯದಿಂದಾಡೆ

ಸ್ಫಿಂಕ್ಸೆನಿಪ್ಪಾ ದೇವಿ
ಮೋರೆಗೆಟ್ಟಳುತಾ
ತನ್ನಿರವು ಸಾಕೆಂದು
ತನುವನೇ ತೊರೆದಳ್‍.

ಅಂದಿನಿಂದಾ ನಾಡ
ಜನರು ಈಡಿಪನ
ಕೊಂಡಾಡಿ ಮನ್ನಿಸುತ
ನೆನೆಯುತ್ತಲಿರುವರ್‍.

ಸ್ಫಿಂಕ್ಸ್ - I - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಐಗುಪ್ತ ದೇಶದಲಿ

ಮರಳ ಕಾಡಿನಲಿ
ಸ್ಫಿಂಕ್ಸೆನಿಪ ರೂಪೊಂದು
ಮೆರೆಯುತಿಹುದೆಂದುಂ-

ಅನುಭವಿಸಿ ಬಗೆವ ತಲೆ
ತುಟಿಬಿಗಿದ ಬಾಯಿ
ಬಲತೀವಿದಗಲದೆದೆ
ಪಟು ಶಾಂತ ಕಾಯ-

ಈ ನಯವ ತೋರ್ಪುದಾ
ನರ-ಸಿಂಹ ರೂಪು
ಅದ ಕಲಿಯಲಾರ್ಪನಾರ್‍?
ಕಲಿತರದೆ ಸಾಕು.

ಸಾಕು ಶಾಸ್ತ್ರ - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಸಾಕು ಶಾಸ್ತ್ರದ ರಗಳೆ
ಸಾಕು ಪೌರಾಣ
ನೂಕು ವಿರತಿಯ ಹರಟೆ
ನೂಕು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ

ಮತಿಯ ಚೇಷ್ಟೆಗಳೆಲ್ಲ
ಮನಕೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ
ಅತಿವಿರಕ್ತಿಗಳೆಲ್ಲ
ಅನುಭವದೊಳಿಲ್ಲ

ಒಲವು ಬೇಡಿದೊಡೊಲವು
ಗೆಳೆತನದೊಳರುಮೆ
ನಲವ ತೋರ್ದೊಡೆ ನಲವು
ಒಳಿತರೊಳ್ಬಯಕೆ

ಇನಿತಿರಲು ಮನುಜಂಗೆ
ನೈರಾಶ್ಯವೇಕೆ?
ಮನಕೆ ನೋವಿಲ್ಲದಿರೆ
ವೈರಾಗ್ಯವೇಕೆ?

ಕೃತ್ರಿಮಿ - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಎನ್ನೆದೆಯನಿರಿಯುತಿಹ ಬಾಣಗಳ ನಿನ್ನ
ಕಣ್ಣುಗಳೊಡಗಿಸಿಹ ಕೃತ್ರಿಮಿಯದಾರು?
ಎನ್ನಸುವನೆಳೆಯುತಿಹ ಪಾಶಗಳ ನಿನ್ನ
ಕೆನ್ನೆಗೆಳೊಳೊಟ್ಟಿರುವ ಮರ್ಮಿಗನದಾರು?
ಎನ್ನ ಮೈಮರೆಯಿಸುವ ಸಂಮೋಹನಾಸ್ತಗಳ
ನಿನ್ನ ನಾಸಾಪುಟದೊಳಾವನಿರಿಸಿಹನು?
ಇನಿತನೆಸಗಿದ ಮಾಟಗಾರನೇತಕೆ ನಿನ್ನ
ಮನಸನೆನ್ನಯ ಮನಸಿಗನುಗೊಳಿಸದಿಹನು?

ಭೂಮಾತೆ - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಭೂಮಾತೆಯೆಂದೆನ್ನನಂಕದೊಳಗಿರಿಸಿ

ಪ್ರೇಮದಿಂ ಜೋಗುಟ್ಟಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿಸುವೆ?

ಕಾಣಲಾರೆನು ಒಪ್ಪುತಪ್ಪುಗಳ ದಿಟವ
ಮಾಣಲಾರೆನು ನಂಟು ನೇಹಗಳ ಸೊಗವ
ಬಾಳಲಾರೆನು ತಳೆದು ಜಗದ ಹೇರುಗಳ
ತಾಳಲಾರೆನು ಧರುಮದೊಗಟುಗಳ ನೊಗವ.

ಅರಿಯಲಾರೆನು ಇಹಪರಂಗಳಂತರವ
ಮರೆಯಲಾರೆನು ಹೃದಯಗುಹೆಯೊಳಸ್ವರವ
ತೊರೆಯಲಾರೆನು ಪ್ರೀಯ ಜನದ ಮಮತೆಯನು
ಹರಿಸಲಾರೆನು ಪ್ರೀತಿಗಿರುವ ಕೊರತೆಯನು.

ಭೂಮಾತೆಯೆಂದೆನ್ನನಂಕದೊಳಗಿರಿಸಿ
ಪ್ರೇಮದಿಂ ಜೋಗುಟ್ಟಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿಸುವೆ?

ಪ್ರಶ್ನೆ- ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಸದೆದು ರಾಗಂಗಳನು

ಕವಿತೆಯನು ಸುಟ್ಟು
ಎದೆಯ ಮಸಣವ ಮಾಡಿ
ತವಸಿಯೆನಿಸಿರಲೆ?

ಕೆರಳಿ ರಾಗದ ಗಾಳಿ
ಬೀಸಿ ಹೃದಯದೊಳು
ಮುರಿಯೆ ಬಾಳಿನ ಬೇರ
ಗಾಸಿವಡುತಿರಲೆ?

ಮಸಾಣ - ಕೇತಕೀವನ

ನಡೆವ ಮಸಾಣಂ ನೋಡಾ!

ನಡಗಿಹುವೆನ್ನೆದೆಯೊಳೆನಿತೊ ಸಂಕಲ್ಪಶವಂ ॥
ಸುಡುತಿಹುದಿದೊ ಚಿಂತಾಚಿತಿ ।
ಗುಡುಗುಡಿಸುತಲಲೆವುವತ್ತಲಾಶಾಪ್ರೇತಂ ॥

ಮಥನ - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಮುತ್ತು ಹವಳಗಳಂತೆ
ಅಲ್ಲ ಅಹುದುಗಳು
ಸುತ್ತಿಹುವು ಸರವಾಗಿ
ಎಲ್ಲ ಬಾಳ್ಕೆಯನು.

ಮತಿ ಬೇಡವೆಂಬುದನು

ಮನಸು ಬೇಡುವುದು;

ಮತಿ ಮಾಳ್ಬುದೆಂಬುದನು

ಮನಸೊಲಿಯದಿಹುದು

ಹಿಂದೆ ಬೇಕೆನಿಸಿದುದು

ಇಂದು ಸಾಕಾಯ್ತು;

ಅಂದಿನಾಟಗಳೆಲ್ಲ

ಇಂದು ದಣಿವಾಯ್ತು.

ಗಗನದೆಡೆ ತಿರುಗುವುವು

ನಯನಂಗಳೊಮ್ಮೆ;

ಜಗವಿದುವೆ ಲೇಸೆಂದು

ನಲಿವುವಿನ್ನೊಮ್ಮೆ.

ನಗೆ ಕಣ್ಣೊಳಿರಲೆದೆಯ

ಸುಡುವುದೊಂದುರಿಯು;

ಹೊಗೆಯತ್ತಣಿಂದೊಗೆಯೆ

ತಡೆವುದದ ತುಟಿಯು.

ಭೋಗಿಯಂತೊಮ್ಮೊಮ್ಮೆ,

ಮರುಮರುಗುತೊಮ್ಮೆ,

ಜೋಗಿಯಂತೊಮ್ಮೊಮ್ಮೆ,

ಹರುಷವಡುತೊಮ್ಮೆ,

ಹಿಗ್ಗಿ ಹಿರಿದಾಗುತ್ತೆ,

ಕುಗ್ಗಿ ಕಂದುತ್ತೆ,

ಸರಸದಿಂ ನಲಿಯುತ್ತೆ,

ವಿರತಿಯಾನುತ್ತೆ,

ಬಿಸಿಲಿನಲಿ ದುಡಿಯುತ್ತೆ,

ನೆರಳನರಸುತ್ತೆ,

ಬಯಲಿನಲಿ ಕುಣಿಯುತ್ತೆ,

ಮರೆಯನರಸುತ್ತೆ, 

ಒಂದರಲಿ ನಿಲಲೊಲದೆ

ದ್ವಂದ್ವಗಳ ನಡುವೆ

ಹಿಂದುಮುಂದಲೆದಾಡಿ

ನೊಂದಿಹೆನು ಬರಿದೆ.

ಸಾಕುಬೇಕುಗಳೆಂಬ,

ಇಂತು ಅಂತೆಂಬ,

ಲೋಕದಾಸೆಗಳೆಂಬ,

ಸಂದೆಯಗಳೆಂಬ, 

ದೇವದಾನವರುರುಬು-

ವೊಡಲ ಕಡಲಿನಲಿ

ಜೀವ ಮಂದರಗಿರಿಯ

ಕಡೆಯೆ ಬಿರುಬಿನಲಿ, 

ದೊರೆಕೊಳ್ವ ಪುರುಳೇನೊ

ಬಿಸವೊ ಮೇಣ್‍ ಸೊದೆಯೋ!

ದೊರೆವನ್ನೆಗಂ ಸೈಸಿ

ಬಸವಳಿಯರಾರೋ!

ಧರ್ಮಶ್ರವಣ - ಕೇತಕೀವನ - ಡಿವಿಜಿ

ಅರ್ಥವಾಗದ ಭಾಷೆ ಅಗಿಯಲಾಗದ ಭೋಜ್ಯ

ವೇದವೇದಾಂತಗಳ ಕಂತೆಯೆನಗೆ ಧರ್ಮಶ್ರವಣ 

ತತ್ವೋಪದೇಶವೆಂಬುದು ಬಾಯ ಬಡಿದಾಟ

ನೆಲಕಿಳಿಯದಿರುವ ಮೋಡಗಳ ಗಡಣೆ.

ಮನಸು ವಾಯುವಿನಂತೆ ಚಲಿಪುದೆತ್ತೆತ್ತಲೋ

ಒಂದೆಡೆಯೊಳಿರಲೊಲದು ನೆಲೆಯರಿಯದು

ಶಾಂತಿಯನೆ ಬಯಸಿದೊಡಮಲೆವುದದ ಗಳಿಸದೆಯೆ

ಗೆಲಲೆಳಸಿ ಕಲಿಯದಿಹ ಬಾಲನಂತೆ.

ಮನವೇನು ಪಶುವಲ್ಲ, ಮಾತೇನು ಹುರಿಯಲ್ಲ

ಮನವ ತಿದ್ದುವ ಯುಕುತಿ ಕೊರಲೊಳಿಲ್ಲ

ಮನವೊಂದು ಬಳಿನಿಂದು ಶಮವೊಂದಲದೆ ಸುಕೃತ

ಶಮವಿಲ್ಲದಗೆ ಶಾಸ್ತ್ರವಣಕು, ಮರುಳೆ.

ಬಾಳ್ಕೆಯ ತೋಟ - ಕೇತಕೀವನ

ಧರೆಯ ಜೀವನವೆಲ್ಲ

ಮರಣದೋಲಗವೆನುತ
ನರಳಿ ಫಲವೇನು ಸಖನೆ?
ಪಾಳಡವಿ ಧರೆಯೆಂದು
ಬಾಳು ಬರಿ ಕನಸೆಂದು
ಗೋಳಿಟ್ಟೊಡೇನು ಸುಖವೆ?

ಆದನಿತು ಸಂದನಿತು
ಕಾದಲ್ಮೆ ನಲ್ಮೆಗಳ
ಸಾದಿಪನ ಬದುಕು ಬರಿದೆ?
ಬಂದನಿತು ಸೊಗದಿನಾ
ನಂದವಡುವುದ ಬಿಟ್ಟು
ದಂದುಗದೊಳಿಹುದು ಸರಿಯೆ?

ಸಂತಸವದೇಕೆನುತ
ಚಿಂತೆಗೆಲ್ಲವ ತೆರಲು
ಪಂತವೇಂ ಬೊಮ್ಮನೊಡನೆ?
ಒಣಗು ಬಾಳ್ವೆಯಿದೆಂಬ
ಉಣಲಿಹುದ ಕಹಿಯೆಂಬ
ಒಣ ವಿರತಿಯವಗೆ ಮುಡುಪೆ?

ತವಿಸಿ ನೀಂ ಬಾಯ್ಬಿಡಲು
ಕಿವಿಗುಡುವರಾರದಕೆ?
ಕಿವುಡನಾ ಬಿದಿಯರಿಯೆಯಾ?
ಏಸುಜನರಳಲುವರು
ಏಸೇಸು ಬಳಲುವರು
ಗಾಸಿಯೇ ಗೆಲವೆನುವೆಯಾ?

ಸಾವ ಬೆದರಿನ ಸೆಕೆಗೆ
ಜೀವ ಸುಮವನು ಬಿಸುಟು
ಏವೈಪುದೊಂದು ಸಯ್ಪೆ?
ಒದಗಿ ಬಂದುದ ಕೊಳುತೆ
ಬಿದಿಯನಿದಿರಿಸಿ ನಗುತೆ
ಬದುಕ ಮೇಲೆನಿಸೆ ತಪ್ಪೆ?

ಇಳೆಯ ಬಾಳ್ಕೆಯ ತೋಟ-
ದೊಳಗೆ ಮುಳ್ಳಿಹುವು, ದಿಟ,
ಬಳಸಿಹುದು ಮಿತ್ತು ಪೊನಲು;
ಇರಲಿ, ನೀನಿತ್ತಲುಳಿ-
ದಿರುವಂದು ಮರೆಯದಿರು
ಸರಸಕಲ ಸುಮ ಫಲಗಳ.

ಮರಣ ತಪ್ಪದೆನುತ್ತೆ
ಇರುವನ್ನ ಮತ್ತತ್ತು
ದೊರೆತಿನಿಸುಮಂ ಬಿಡುವುದೇಂ?
ಮೃತ್ಯುವಿನ ಕಡಲ ತಡಿ
ನೃತ್ಯಭುವಿಯಾದೊಡೇಂ
ನರ್ತನಂ ರಮ್ಯವಲ್ತೆ?

ತಾಜ್‍ಮಹಲ್‍ - ಕೇತಕೀವನ

ಯಾಮುನೆಯು ಮೆಲುಮೆಲನೆ ಕುಲುಕಿ ಸರಿಯುತಿರೆ
ಯಾಮಿನೀಪತಿಯೊಲಿದು ನೋಡಿ ನಗುತಲಿರೆ
ಆ ಸರಸ ಸಡಗರದ ಸುದ್ದಿಯನು ಪವನಂ
ಆಸೆಯಿಂ ಪೊತ್ತು ಬೆಳ್ಬೆಳಗುವರಮನೆಯ
ಪೂದೋಟದಲಿ ಸಾರಿ ಸುಳಿಸುಳಿದು, ಸರಿದು
ಮೋದದಿಂ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ನಸುನಗಿಸುತಿರ್ದಂ.

ಈ ಬಗೆಯ ಸರಸ ಸಲ್ಲಾಪಮಮರುತಿರೆ
ಆ ಬಳಿಯೊಳೊಂದು ಬೆಳ್ಗದ್ದುಗೆಯ ಮೇಲೆ-
ಕೆರೆಯ ನಡುವೊಳದೊಂದೆ ಮರವು ನಿಂತಂತೆ-
ಹರೆಯದುಕ್ಕೆವದ ಬಳಿ ಜರೆಯು ಸುಯ್ದಂತೆ-
ಬಿಳ್ಪುತಣ್ಪುಗಳ ಆ ಕಡಲ ನಡುನೆಲೆಯೊಳ್‍
ಕುಳ್ಳಿರ್ದನಾ ಮೊಗಲದೊರೆ ಷಾಜಹಾನಂ.

ಕುಳ್ಳಿರುತೆ ಮಲಗುತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕುಳ್ಳಿರುತೆ
ತಲ್ಲಣವ ಕಳೆಯಲ್ಕೆ ಪಕ್ಕ ತಿರುಗುವನು.
ಅಂತಿರುತಲೋರೊರ್ಮೆ ಕಣ್ಣನರೆತೆರೆದು
ಮುಂದೆಸೆಯಲೀಕ್ಷಿಸುವನರೆ ನಗುತಲೊಮ್ಮೆ
ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಿಟ್ಟುಸಿರ ಬಿಡುವನಿನ್ನೊಮ್ಮೆ
ಎತ್ತಿ ಶಿರವನು ಮೆಲ್ಲನೇನನೋ ನುಡಿವಂ.

ಮುಂದೆಸೆಯಲೀಕ್ಷಿಸಲು ನದಿಯೆದುರು ಕರೆಯೊಳ್‍
ಇಂದುವಿಂ ಬೀಳ್ದೊಂದು ಸೊದೆಯೊಟ್ಟಿಲಂತೆ-
ಪಾಲ್ಗಡಲೊಳಿಟ್ಟ ಬೆಣ್ಣೆಯ ಬೊಂಬೆಯಂತೆ
ಬೆಳ್ದಿಂಗಳೊಳ್‍ ರಂಜಿಸಿತ್ತೊಂದು ಸೌಧಂ.
ಆಗಸದ ನೀಲದಲಿ ಮುಗಿಲ ಚೂರುಗಳು
ಸಾಗರದ ನೊರೆಯಂತೆ ತೇಲಾಡುತಿರಲು
ಆ ಪ್ರಕೃತಿ ಕಜ್ಜಲದ ಪಟಕಂದವಾಗಿ
ಶುಭ್ರ ಸೌಧದ ರೂಪಮೆಸೆವುದನುವಾಗಿ.

ಎತ್ತರದಿ ಕಂಗೊಳಿಸೆ ಶಿಖರಗೋಪುರಗಳ್‍
ಅತ್ತಿತ್ತಲೆದ್ದೆಸೆಯಲುದ್ಯಾನ ತರುಗಳ್‍
ಮಾತಿಗೆಟುಕದದೊಂದು ಸೊಗಸಿನತಿಶಯದಿಂ
ನೇತುರ ವನಗಲಗೊಳಿಸಿಡುವೊಂದು ಚೆಲುವಿಂ
ಮನವ ಮರುಳುಗೊಳಿಪ್ಪ ಭಾವದೊಂದಿಂಬಿಂ
ತನುವ ಮರೆಯಿಪದೊಂದು ಮೋಹನದ ತಣ್ಪಿಂ
ರಮ್ಯತೆಯ ಬೀಡಾಗಿ ಸೊಗದ ನಾಡಾಗಿ
ಸೌಮ್ಯಕಾಗರಮಾಗಿ ಶಾಂತಿಗೆಡೆಯಾಗಿ
ಪ್ರೀಯತೆಯ ಸನ್ನಿಧಿಯೊ ಸರಸತೆಯ ನೆಲೆಯೊ
ಮಾಯೆಯಂತಃಪುರಮೊ ಗಂಧರ್ವ ಗೃಹಮೊ
ಬಿರಯಿಗಳ ಕಾವಿನಿಂ ಕುದಿವಿಳೆಯ ತಣಿಸೆ
ಮರುಕದಿಂ ಗಗನವೆರಚಿದ ತುಹಿನಚಯಮೊ
ಧರೆ ತನ್ನವರ ನಲ್ಮೆಯತಿಶಯವ ದಿವಕೆ
ಅರಿಪೆ ಪಿಡಿದೊಂದು ಕೋಮಲ ಧವಳ ಸುಮಮೋ
ಎನ್ನಿಪವೊಲೆಸೆಯುತಿಹುದಾ ಗೌರಭವನಂ
ಬಣ್ಣಿಸಲ್ಕಾಗದಾ ಶಿಲ್ಪಿಗಳ ಕವನಂ.

ಅದ ದಿಟ್ಟಿಸಿದನದಕೆ ಬಾಳನಿತ್ತರಸಂ
ಮೃದುಹೃದಯನಾ ಷಾಜಹಾನ್‍ ಪರಮ ಸರಸಂ
ನೋಡುತ್ತ ಬಿಸಸುಯ್ಯುತೊರ್ಮೆ ಬಾಯ್ದೆರೆದು
ಗೂಢವನುಸಿರ್ದನಾ ದ್ಯುತಿಗೆ ಮನಸೋತು :-

“ಏಸು ಜನ ಘಾಸಿಸಿದರೀ ಸೊಬಗಿಗಾಗಿ
ಏಸು ದಿನ ದುಡಿದರವರೀ ಬೆಡಗಿಗಾಗಿ
ಏಸು ದೂರದೊಳಲೆದು ಸೊದೆಯದುರನಾಯ್ದು
ಬೇಸರದೆ ಕೊರೆದರೆದು ಬಗೆ ಬಗೆದು ಬಿಗಿದು
ಏಸು ಸಹನೆಯ ತಾಳಿ ಸಾಹಸವ ತೋರಿ
ಸಾಸಿರರ್‍ ತಾಮೊಂದು ಮನದಂತೆ ಪೂಡಿ
ನಿರವಿಸಿದರೀ ಜಗದ ಕಣ್ಣ ಹಬ್ಬವನು-
ಮರುಕ ಹರಿಸಗಳ ಬೆರೆಸಿರುವ ಕಬ್ಬವನು!
ಆಹ! ಸುಕೃತಿಗಳವರು ಧನ್ಯಾತ್ಮರವರು
ನೇಹದಳಿಯದ ಕುರುಹ ಲೋಕಕಿತ್ತವರು!

ನರನಾರಿಯರ ನಿರ್ಮಲಾನುರಾಗವನು
ಸ್ಥಿರಹೃದಯರುನ್ನತ ಪ್ರೇಮವೇಗವನು
ವಿಶ್ವವೆಲ್ಲವ ಬಿಗಿವ ದಿವ್ಯಸೂತ್ರವನು
ಶಾಶ್ವತದಿ ಸೃಷ್ಟಿಯೊಳು ಕಾಂಬ ತತ್ತ್ವವನು
ಜಗದಿ ಸುಖಸಾರಮೆನಿಪೊಲುಮೆಯನದೆಂದುಂ
ಪೊಗಳುತ್ತೆ ಬಗೆಗೊಳಿಪುದಲ್ತೆಯೀ ಸದನಂ.


ಆಹ! ಇದರಿಂದೆನ್ನ ಬಾಳಹುದು ಸಫಲಂ
ಆಹ! ಇದರಿಂದೆನಗೆ ದೊರೆವುದಿನಿಸು ಜಸಂ
ಉಳಿದುದೇನಿಹುದಿನ್ನು-ಅಳಿಯದಿಹುದೇನು?
ಕಳೆದುಪೋದುವದೆಂದೊ ಧರೆಯ ಭಾಗ್ಯಗಳು
ಎನ್ನೊಡಲಿನಿಂದೊಗೆದು ಎನ್ನುಣಿಸನುಂಡು
ಎನ್ನೊಲುಮೆಯಿಂ ಬೆಳೆದರೆನ್ನನೇ ಮರೆತು
ಎನ್ನೆದುರಿನಲಿ ಕಾದುತೆನ್ನವರ ಕೊಲಿಸಿ
ಎನ್ನ ರಾಜ್ಯವನೆನಗೆ ನರಕವೆನಿಸಿಹರು.
ಅವರೊಳಣ್ಣದಿರನಹ! ಕೊಲೆಗೈಸಿ ನೀಚಂ
ಆವರಂಗನಕಟಕಟ! ತಂದೆಯಿವನೆನದೆ
ಎನ್ನ ಮನೆಯೊಳೆ ಎನ್ನ ಬಂದಿಯಾಗಿಸಿಹಂ
ಬನ್ನವಿದರಿಂದದೇಂ? ಜೀವದಿಂದಿನ್ನೇಂ?
ಜರೆಯೊಡಲನಿರಿಯುತಿರೆ ಹರಣ ಕುಗ್ಗುತಿರೆ
ಮರುಜೀವದಂತಿದ್ದ ಸತಿ ದಿವವನಡರೆ
ಸುತನೆ ತಾನರಿಯಾಗೆ ಹಿತರಿಲ್ಲದಾಗೆ
ಮೃತಿಯಿಂದೆ ಸೌಖ್ಯಗತಿ ಯಾವುದುಂಟೆನಗೆ?
ಸಿರಿಯಿಲ್ಲ ತಿರೆಯಿಲ್ಲ ಮಿತ್ರರಿಲ್ಲೆನಗೆ
ನಲವಿಲ್ಲ ಒಲವಿಲ್ಲ ಮಾನವಿಲ್ಲೆನಗೆ
ಇಹುದದೊಂದೊಳ್ನೆನಪು ನಲ್ಮೆಯೊಂದೊಲಪು
ಇಹುದದಾ ಬೆಳ್ಸರಿಯೊಳಾಸರೆಯ ಪಡೆದು.


ಅವಳ ಬೆಳ್ಜಸವ ತೋರ್ಪಾ ಬೆಳ್ಪಿನಲ್ಲಿ
ಅವಳ ಸೊಬಗನು ತೋರಿಪಾ ಸೊಬಗಿನಲ್ಲಿ
ಅವಳಿಗಾನಿಟ್ಟ ಆ ಬಾಷ್ಪಕಣದಲ್ಲಿ
ಅವಳು ನೆರೆನಿದ್ರಿಪಾ ಸಿತಶಯನದಲ್ಲಿ
ಅಲ್ಲಿಹುದುಸುಖವೆನಗೆ ಅಲ್ಲಿಹುದು ಶಮವು
ಅಲ್ಲಿಗೆಂದಿಗೆ ಪೋಪೆನೆಂದಲ್ಲಿ ಶಯಿಪೆಂ?


ಇನ್ನೇಸು ದಿನವಿತ್ತಲಿರಲಿ ನಾಂ-ದೇವ?
ಇನ್ನಾವುದನು ಕಾಣಲಿರುವುದೀ ಜೀವ?
ತನುವಿತ್ತ, ಮನವತ್ತ; ಬೇವ ಬಿಸಿಯಿತ್ತ,
ತಣಿಪು ಸೂಸುವ ಕೂರ್ಮೆಯಮೃತರಸವತ್ತ;
ಇಹವಿತ್ತ, ಪರವಿತ್ತ; ಜಗದ ಮುಳಿಸಿತ್ತ,
ಅಹಿತರಂ ಮರೆಯಿಪಾ ಸೊಗದ ನೆಲೆಯತ್ತ.
ಅತ್ತಲೆಂದಿಗೆ-ದೇವ-ಕರೆದೊಯ್ವೆಯೆನ್ನ?
ಅತ್ತಲಾ ಸನ್ನಿಧಿಗೆ ಸಾರುವುದೆ ಪುಣ್ಯ
ತಡೆಯೆನೀ ಸಂಕಟವ, ದಯೆ ತೋರು, ವಿಧಿಯೆ.
ಒಡಲ ತೊಡಕನು ಬಿಡಿಸಿ ಸೇರಿಸವಳೆಡೆಗೆ.


ಆಹ! ಅವಳಿರಲು ನಾಂ ಕೊರಗಿ ಕರಗುವೆನೆ?
ಮೋಹನೆಯ ಬಳಿಸಾರಿ ಮಿಕ್ಕುದೆಣಿಸುವೆನೆ?
ಕಿರುನಗೆಯ ಆ ಮೊಗವೊ! ಆ ಕಣ್ಣ ಹೊಳಪೋ!
ಅರುಮೆಯಾ ನಸುಬಿಸಿಯ ಮಿದುಕೈಯ ಸೋಂಕೋ
ಆ ಹರುಷದಪ್ಪಿಕೆಯೊ ಅ ಸರಸವಾಕ್ಕೊ
ಆಹ! ಅದನೆಲ್ಲ ನಾಂ ಮರೆತಿಹೆನೆ? ಮರೆಯೆಂ.
ಅದನೆ ಬಯಸುವುವೆನ್ನ ಕರಣಂಗಳಿನ್ನುಂ
ಅದರ ನೆನಪೊಂದೆನಗೆ ಸಗ್ಗ ಸುಖವಿಂದುಂ."

ಇಂತು ದೊರೆ ಷಾಜಹಾನನ ಕುಗ್ಗುಕೊರಲಿಂ-
ದಂತರಂಗದ ಶಿಖಿಯ ಕಣಗಳುಣ್ಮುತಿರೆ
ಇಂಗಡಲ ಕಡೆಯೆ ಸಿರಿಯೇಳ್ದು ಬಂದಂತೆ
ಮಂಗಡೆಯ ಸಿತಸೌದ ಕಲಶದಿಂದೊಂದು
ಪರಮಕಾಂತಿಯ ರೂಪು ಸೌಂದರ್ಯದೊಡಲು
ದರ ಹಸಿತವನು ತೋರಿ ದಯೆ ಬೀರಿತಾಗಳ್‍.
ಬೆರಗಾದನದ ಕಂಡು; ಪುಲಕಮೊಂದಿದನು;
ಕರಗಳನು ಚಾಚಿದನು; ಮರೆತನೆಲ್ಲವನು,
ಪನಿಯುಣ್ಮೆ ಕಂಗಳಲಿ, ಮನದಾಸೆಯುಣ್ಮೆ
ಅನುನಯದ ದನಿಯಿಂದಲಿಂತೆಂದನವನು :-


“ಹಾ! ಪ್ರಿಯಳೆ, ಬಂದೆಯ? ಅದೆತ್ತಣಿಂ ಬಂದೆ?
ಹಾ! ಪ್ರಿಯಳೆ, ತಂದೆಯ? ಅದೇಂ ಮುದವ ತಂದೆ?
ಬಾರೆನ್ನ ಜೀವಿತವೆ, ಬಾರೆನ್ನ ಸಿರಿಯೆ.
ಬಾರೆನ್ನ ಮಮ್‍ತಾಜೆ, ಬಾರೆನ್ನ ನಿಧಿಯೆ.
ಬಂದೆನಗೆ ಕೈ ನೀಡು, ಮೈದಡವು, ನೋಡು;
ನೊಂದಿಹೆನು, ಬೆಂದಿಹೆನು; ಬಂದು ಕಾಪಾಡು."


ಈ ತೆರದಿ ಹಂಬಲಿಸಿ ದೊರೆ ಕರವ ಮುಗಿದು
ಮಾತುಗಳ ನಿಲಿಸಿದನು, ಕಣ್ಣ ಮುಚ್ಚಿದನು
ಕನಸಿನಲಿ ಸೊಗವಡುವನಂತೆ ಮೊಗದೊಳಗೆ
ಇನಿಸು ತಳೆದನು ಶಾಂತಿಯರೆನಗೆಯ ಕಳೆಯ.


ನೋಡಿರಾ ಕನಸಿನೈಸಿರಿಯ ಬೆಳ್ಸರಿಯ
ನೋಡಿರಾಗ್ರಾಪುರದ ಗರುವದಾಸರೆಯ
ನೋಡಿರೊಲವಿನ ಪರಿಯನದರಳಲ ನೊರೆಯ
ನೋಡಿರಾ ಬಿದಿಯನೆದುರಿಪ ನಗೆಯ ನೆರೆಯ
ಪ್ರೇಮಿಗಳ ಮಾನ್ಯತೆಯ ಶಿಲ್ಪಧನ್ಯತೆಯ
ಭೂಮಿಯೊಂದುನ್ನತಿಯ ಕಣ್ಣ ಪುಣ್ಯತೆಯ.

ಹಂಪೆ - ಕೇತಕೀವನ

ಈ ಮುರಿದ ಗೋಪುರಗಳೀ ಬಿರಿದ ಗುಡಿಗಳ್‍

ಈ ಮೆರೆದ ಕೋಟೆಗಳ ಪಾಳ್ಗೋಡೆ ಕಲ್ಗಳ್‍
ಈ ಭಗ್ನ ರಾಜಗೃಹ ಶಿಷ್ಟ ವೇದಿಕೆಗಳ್‍
ಈ ಬಿತ್ತರದ ಬೀದಿಸಾಲ್ಗಳೀ ಪಥಗಳ್‍

ಈ ನಷ್ಟದೇಗುಲಗಳೀ ಸೌಧಕಣಗಳ್‍
ಈ ನೂರು ಕಾಲುವೆಗಳೀ ಶಿಲ್ಪದಣುಗಳ್
ಇಂದೆನ್ನೊಳೊಗೆಯಿಸುತ್ತಿರ್ಪೊಂದು ಬೆರಗಂ
ಅಂದು ತಮ್ಮಂದಚಂದದಿನೊಗೆಯಿಸಿದುವೇಂ?

ಆಗಳಾ ವಿಜಯಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಮಿರ್ದಂದು
ಭೋಗಸೌಭಾಗ್ಯಂಗಳಟ್ಟಹಾಸಂಗಳ್‍
ಬಣ್ಣಿಸಲ್ಕಾಗದವೊಲಿರ್ದವದರಿಂದೇಂ–
ಮನ್ನಣೆಯ ಗೆಲಿಸುವೀ ಬೆರಗಂದುಮಾಯ್ತೇಂ?
ತರುಣತೆಯೊಳಿಲ್ಲದಿಹ ಪೆರ್ಮೆ ತಾನೊಂದು
ದೊರೆಕೊಳ್ವುದಲ್ತೆ ಜೀರ್ಣತೆಯೊಳೆಲ್ಲರ್ಗಂ?

ವಂದಿಸುವೆನ್‍, ಎಲೆ ಕಾಲಪುರುಷ, ನಿನಗಿಂದು
ಸಂದ ನಿನ್ನಿರಿತಗಳಿನಳಿದುಳಿದು ನಿಂದು
ಅರ್ಚ್ಯತೆಯನಚ್ಚರಿಯನುಚ್ಚಚರಿತೆಯನುಂ
ಪೆರ್ಚಿಸಿಕೊಳುತ್ತಿರ್ಪುವೀ ಶಿಲೆಗಳಿನ್ನುಂ.

ರಾಜಾಧಿರಾಜರುಗಳಿತ್ತ ಮೆರೆದಂದು
ವಾಜಿ ಗಜ ತೇರುಗಳು ಪರಿದೋಡಿದಂದು
ಜನಪದದ ಸಿರಿಯಿತ್ತ ನಲಿದಾಡಿದಂದು
ಜನದ ಸಂದಣಿಯಿತ್ತ ಕಳಕಳಿಸಿದಂದು
ಆರಿಂತು ಪರಿಕಿಸಿದರೀ ಶಿಲೆಯ ತೊಲೆಯ
ಆರರಸಿ ಬಳಸಿದರು ಮಂಟಪದ ಕಲೆಯ?

ಮನವಲೆವುದೊರ್ಮೆ, ದಿಟ, ಪಿಂತಿನೊಳ್ಗತೆಗೆ
ನೆನಪೋಡುತಿಹುದಂದಿನುತ್ಸವದ ಕಡೆಗೆ
ಆದೊಡೇನೀತೆರದಿ ಕಾಲಲೀಲೆಯನು
ಬೋಧಿಪುವೆ ನೂತನದ ಪುರಗೋಪುರಗಳು?
ಮಾನವನ ಮನದಿಂಬು ಕಾಲನ ಕರುಂಬು
ಮಾನವನ ಕೈಮಾಳ್ಕೆ ಕಾಲನ ಕನಲ್ಕೆ
ಈ ರಭಸಗಳ್‍ ಮೊರೆಯುತಿಹುವು ಹಂಪೆಯೊಳು
ಹೋರುತಾ ಪ್ರಾಕ್ತನದ ಶಕಲರಾಶಿಯೊಳು.

ಓ ಪೊನಲೆ, ಓ ಬನವೆ, ಓ ಮಲೆಯ ಸಾಲೆ
ಆ ಪೊಳಲು ನುಂಗಿದಿರೆ! ನುಂಗಿ ಬೆಳೆದಿಹಿರೆ!

ಇಂದ್ರಿಯ ಜಯ - ಕೇತಕೀವನ

ತನುವೇಂ ಮಣ್ಕೊಡವೆಂದೆನ್‍ ಈ ಧರೆಯ ಮೋಹಂಮತ್ತಿನೀಡೆಂದೆನೀ ।

ಮನಮಂ ಸುಟ್ಟಪೆನೆಂದೆನುಗ್ರತಪದಿಂ ಜಾಣಿಂದೆ ಮಾಯಾವಗುಂ– ॥
ಠನಮಂ ಸೀಳ್ಚುವೆನೆಂದೆನಂದಹಹ ನೋಡಲ್ಕೀಗಳಾ ವಿಶ್ವಮೋ- ।
ಹಿನಿ ತಾನೆನ್ನೊಳೆ ಸುಯ್ಯುತಿರ್ಪಳಡಗಿರ್ದಂಭೋಧಿಯೌರ್ವಾಗ್ನಿವೋಲ್‍ ॥

ಕಿವಿಯಂ ಮುಚ್ಚಿದೆನಕ್ಷಿಯಂ ಬಿಗಿದೆನಾಘ್ರಾಣಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿಕ್ಕಿದೆಂ ।
ಸವಿಯಂ ದಂಡಿಸಿದೆಂ ತ್ವಗಿಂದ್ರಿಯಮಂ ಪಾಳ್ಗಟ್ಟಿದೆಂ ಗೆಲ್ದುದೇಂ ॥
ಶವದಂತಿರ್ದೊಡಮೆನ್ನ ಸಂಸ್ಮೃತಿಯೊಳಾ ಸಂಮೋಹನಾಕಾರಮು– ।
ದ್ಭವಿಸುತ್ತೆನ್ನಯ ಚಿತ್ತಕುಬ್ಬೆಗವ ಗೆಯ್ಸುತ್ತಿರ್ಪುದೇವೇಳ್ವುದೋ ॥

ಮಾಟಗಾರ - ಕೇತಕೀವನ

ಮಾಟಗಾರನೆ ನಿನ್ನ ಮಾಟಂಗಳಿನಿಸಿರಲು

ಪಿರಿದಿದೆನುತರಿವುದೆಂತೋ ।
ಕೋಟಿ ಬೆರಗುಗಳೆನ್ನ ಮರುಳುವಡಿಸಲದೊಂದ
ಮಿಗಿಲೆನುತ ಬಗೆವುದೆಂತೋ ॥

ಒಡಲ ತಣಿಪುದೆ ಪಿರಿದೊ ಮನವಲೆಪುದೆ ಪಿರಿದೊ
ಮತಿಯ ಮರಿಯಿವುದೆ ಪಿರಿದೋ ।
ಪೊಡವಿಯೊಳು ಬೆಳೆದಿಹುದೊ ಬಾಂದಳದಿ ಬೆಳಗಿಹುದೊ
ಜೀವಿಗಳ ಕೆರಳಿಸಿಹುದೋ ॥

ಪೊಂಬಿಸಿಲೊ ತಂಬೆಲರೊ ತಾರಗೆಯೊ ಕಾರಿರುಳೊ
ಸುರಿಮಳೆಯೊ ಸುಳಿವ ಮುಗಿಲೋ ।
ಪೊನಲ ತೆರೆಗಳ ಪೆಂಪೊ ಬನದ ಪೂಗಳ ಕಂಪೊ
ಪಕ್ಕಿಗಳ ಪಾಡಿನಿಂಪೋ ॥

ಪಸುಳೆಗಳ ಪೊಸನುಡಿಯೊ ಮುಗುದೆಯರ ಮೆಲುನಡೆಯೊ
ಕಲಿತರೋದುಗಳ ಪಡೆಯೋ ।
ಚೆಂದುಟಿಯೊ ನುಣ್ದನಿಯೊ ಕಂಬನಿಯೊ ಕಿರುನಗೆಯೊ
ಪಿರಿಯರಿವಿನ ನಲುಮೆಯೋ ॥

ಮಲೆಯ ಸಾಲಿನ ಬಲುಹೊ ಕಡಲಿನಲೆಗಳ ಸೆಡಕೊ
ಸಿಡಿಲು ಮಿಂಚುಗಳ ಬೆಡಗೋ ।
ಚೆಂದಳಿರೊ ತಣ್ಗದಿರೊ ಪಸಿರೆಲೆಯೊ ಬಿಸಿಬೆಳಕೊ
ಮಿಸುಮಣಲೊ ಮುಸುರ್ವ ನೆರಲೋ ॥

ಚೆಲುಮೊಗದ ಪುಸಿಮುನಿಸೊ ಒಲುಮೆನೋಟದ ಮಿನಿಸೊ
ಬಲುಮೆಯುಬ್ಬರದ ಸೆಣಸೋ ।
ನಲಿದು ಕುಣಿದಾಡುವುದೊ ಮುಳಿದು ಪರಿದೋಡುವುದೊ
ಅಲುಗದುಲಿಯದೆ ಬಾಳ್ವುದೋ ॥

ಇಳೆಯ ಮೈಸಿರಿ ಪಿರಿದೋ ಗಗನದೈಸಿರಿ ಪಿರಿದೊ
ನರನೆದೆಯ ಸುಯಿಲೆ ಪಿರಿದೋ ।
ತಿಳಿಯಲರಿಯದೆ ಮತಿಯು ತೊಳಲುತಿಹುದಿಲ್ಲಲ್ಲಿ
ನೆಲೆ ತೊರೆದ ಮರುಳನಂತೆ ॥

ಒಂದು ಗಳಿಗೆಯಲೊಂದು ದೆಸೆ ತೋರುತಿದೆ ನಿನ್ನ
ಬೆರಳ ಯುಕುತಿಗಳನೆನಗೆ
ಚಿತ್ರಿಗರ ಚಿತ್ರಿಗನೆ ಕವಿಕುಲದ ಕವಿಕಲೆಯೆ
ಸೊಗಸುಗಳ ಸೊಗದ ನೆಲೆಯೇ ॥

To receive the posts on your personal email, pls subscribe to https://groups.google.com/g/todayskagga

ಬಿನ್ನಹ - ಕೇತಕೀವನ

 [ನನ್ನ ತಾಯ ಅಣ್ಣಂದಿರು ಸಂಪ್ರದಾಯಸ್ಥರು. ಅವರು ಪ್ರತಿ ಸಾರಿಯೂ ಭೋಜನಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಆಪೋಶನ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಮುನ್ನ ಒಂದು ತೆಲುಗು ಪದ್ಯ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದರ ಅನುವಾದ ಹೀಗೆ:]

ಒಂದು ಚಣ ಮುಂದಿಲ್ಲ,
ಒಂದು ಚಣ ಹಿಂದಿಲ್ಲ,
ತಂದೆ, ನೀಂ ಪೇಳ್ದ ದಿನ ಬದುಕಿ;

ಒಂದಗಳು ಹೆಚ್ಚಿಲ್ಲ,
ಒಂದಗಳು ಕೊರೆಯಿಲ್ಲ,
ತಂದೆ, ನೀನಿಟ್ಟೂಟವುಂಡು;

ಒಂದುಸಿರು ಮೇಲಿಲ್ಲ,
ಒಂದುಸಿರು ಕೀಳಿಲ್ಲ,
ತಂದೆ, ನೀಂ ಕೊಟ್ಟುಸಿರನುಸಿರಿ;

ಎಂದು ನೀಂ ಕರೆವೆ ನಾ-
ನಂದು ಬಹೆನಾದರದಿ
ತಂದೆ, ನಿನ್ನಡಿಯೆನ್ನ ನೆಲಸು.