(ಮೋಹನ ರಾಗ)
ದಾರಿಹೋಕರು ನಾವು-ಊರ ತೊಡಕಿಗೆ ನಮ್ಮ ।
ಸೇರಿಸದೆ ಬಿಡಿರಿ ಸಖರೇ ॥ ಪ ॥
ದೂರದಿಂದಲಿ ಬಂದು–ಊರ ಸತ್ರದಿ ನಿಂದು ।
ಸಾರುವೆವು ಮುಂದಕಿಂದು-ಸಖರೇ ॥ ಅ–ಪ ॥
ಗುರುಗಳಾಣತಿಯಂತೆ ಚರಿಸುತಿರುವರು ನಾವು ।
ಇರಲಾಗದೆರಡುದಿನಮೊಂದೆಡೆಯೊಳಂ ॥
ಕೊರತೆ ಕನಲಿಕೆಗಳನು ಮರೆಯಿಪೆಮ್ಮಯ ಬಗೆಯ ।
ನೊರೆವೆವದನಾಲಿಪುದು ನೀಂ–ಸಖರೇ ॥ ೧ ॥
ಹೊರಟು ಮುಂಬೆಳಗಿನಲಿ ಶಿರದಿ ಭಾರವ ತಳೆದು ।
ಬಿರುಗಾಳಿ ಬೀಸುತಿರೆ ಭರದಿಂದ ನಡೆದು ॥
ತರುಣಿಯೊಲುಮೆಯ ಪಡೆದು ಹರುಷದಿಂ ಮುಂಬರಿದು ।
ತೊರೆಯೊಂದ ಕಂಡೆವತ್ತ–ಸಖರೇ ॥ ೨ ॥
ತೊರೆಯ ನೀರೊಳು ಮಿಂದು ಮರದ ನೆರಳಲಿ ಕುಳಿತು ।
ಶಿರದ ಬುತ್ತಿಯ ತಂಗಳೂಟವುಂಡು ॥
ಬಳಿಯ ತರುಗಳ ಬಳಸಿ ದೊರೆತ ಫಲಗಳ ಭುಜಿಸಿ ।
ಬಳಲಿ ಮಲಗಿದೆವತ್ತಲೇ–ಸಖರೇ ॥ ೩ ॥
ಖಗಕುಲದ ಕಲರವಂ ಬಗೆಬಗೆಯ ಪರಿಮಳಂ ।
ಮಿಗೆ ಸಂತಸವ ಸೂಸೆ ಮೈಯ ಮರೆತು ॥
ಸೊಗದಿ ನಿದ್ರಿಸಿ ಬಳಿಕಲೆಚ್ಚತ್ತು ನೀರ್ಗುಡಿದು ।
ಮಗುಳೆ ನಡೆದೆವು ಮುಂದಕೆ–ಸಖರೇ ॥ ೪ ॥
ತೆರಳಿ ಮುಂದಕೆ ಮುನ್ನ ಕರುಣಿಸಿದ ದಿನಪತಿಯ ।
ಕಿರಣಗಳು ಕನಲಿ ಬೇಯಿಸೆ ನಮ್ಮ ತನುವ ॥
ಮರದ ನೆರಳನು ಬಯಸಿ ಮುಗಿಲ ರಾಶಿಯನರಸಿ ।
ನಿರುಕಿಸಿದೆವಾಗಸವನು–ಸಖರೇ ॥ ೫ ॥
ಮುಗಿಲು ತಾನೊಂದೊಗೆದು ತಂಬೆಲರುಗಳನೆಸೆದು ।
ಗಗನವೆಲ್ಲವ ಕವಿಯೆ ನಲಿದು ನಡೆದು ॥
ಮಿಂಚೆಸೆದು ಸಿಡಿಲಿರಿದು ಮಳೆಗರೆಯೆ ನಾವಾಗ ।
ನಡನಡುಗೆ ನಡೆನಡೆದೆವೈ–ಸಖರೇ ॥ ೬ ॥
ನಡೆದು ಬಂದೀಯೂರ ಗುಡಿಯ ಸತ್ರವ ಸೇರಿ ।
ಬಡದಾರಿಗರ ಹಲವರನು ಕಂಡೆವು ॥
ಕೂಡಿ ನಾವವರೊಡನೆ ಪಾಡಿ ಸುದ್ದಿಗಳಾಡಿ ।
ಬಿಡುವೆವಿಲ್ಲಿಯೆ ನಿಶಿಯನು–ಸಖರೇ ॥ ೭ ॥
ಹೊರಟು ನಾವಿಲ್ಲಿಂದಲರುಣೋದಯದಿ ಮರಳಿ ।
ಭರದಿಂದ ಕಾಲಿಡುತ ಮರೆತು ಬಳಲಿಕೆಯ ॥
ಪರಿಪರಿಯ ನೋಟಗಳ ನೋಡಿ ರಾಗದಿ ಪಾಡಿ ।
ಸರಿವೆವಿನ್ನೊಂದೂರಿಗೈ–ಸಖರೇ ॥ ೮ ॥
ಪಯಣವನು ನಾವಿಂತು ಗೈಯುತಿಹೆವನುದಿನವು ।
ಬಯಕೆಗಳು ನಿಲವೆಮ್ಮೊಳರೆಗಳಿಗೆಯುಂ ॥
ಭಯವನರಿಯೆವು ಸಾಹಸಕ್ಕೆ ತೊಡಗೆವು ನಿಮ್ಮ ।
ದಯೆಯೊಂದೆ ಸಾಕು ನಮಗೈ–ಸಖರೇ ॥ ೯ ॥
ಊರುಗಳ ಸುತ್ತಿಹೆವು ಕೇರಿಗಳ ತಿರುಗಿಹೆವು ।
ಊರಿಗರ ಜಪ ತಪಂಗಳನರಿತೆವು ॥
ಊರಿನಲ್ಲಿರುವೆಲ್ಲುದಾರತೆಯ ಸವಿದಿಹೆವು ।
ಊರು ಸಾಕಿನ್ನು ನಮಗೈ–ಸಖರೇ ॥ ೧೦ ॥
ಅಳುವವರ ಕಂಡಿಹೆವು ನಗುವವರ ಕಂಡಿಹೆವು ।
ಕಂಡಿರುವೆವಳುಕಿಪರನಳುಕದರನು ॥
ದುರುಳರನು ಕಂಡಿಹೆವು ಮರುಳರನು ಕಂಡಿಹೆವು ।
ಕಂಡಿಹೆವು ಬಲ್ಲವರನು-ಸಖರೇ ॥ ೧೧ ॥
ನೋಡಿಹುದೆ ಸಾಕು ನಿನ್ಮೋಡಾಟಗಳನಿನ್ನು ।
ಗೂಡ ಸೇರುವ ಹಕ್ಕಿಯಂತೆ ನಾವು ॥
ಸಾರಿ ಮುಂದಕೆ ಜವದಿ ಸೇರಿ ನಮ್ಮಾಲಯವ ।
ಭಾರಗಳನಿಳುಹಬೇಕೈ–ಸಖರೇ ॥ ೧೨ ॥
ಹಳ್ಳಗಳ ಮುಚ್ಚುತ್ತ ಮುಳ್ಳುಗಳ ಬಿಸುಡುತ್ತ ।
ಒಳ್ಳೆದಾರಿಯ ತೋರಿ ಯಾತ್ರಿಕರಿಗೆ ॥
ಒಳ್ಳೊಳ್ಳೆ ಕಥೆಗಳನು ಪೇಳುತ್ತ ಕೇಳುತ್ತ ।
ತಳ್ಳುವೆವು ಚಿಂತೆಗಳನು–ಸಖರೇ ॥ ೧೩ ॥
ಇಂತೆಸಗಬೇಕೆಂಬ ಹಟದ ಬಂಧನವಿಲ್ಲ ।
ಪಂಥವಿದು ಕಡಿದೆಂಬ ಭೀತಿಯಿಲ್ಲ ॥
ಅಂತರಂಗದೊಳು ನಾವಾಂತು ಗುರುಗಳ ಪದವ ।
ಸಂತಸಿಪೆವವರ ನುಡಿಯಿಂ–ಸಖರೇ ॥ ೧೪ ॥
ಬಿದಿಯಣಕಿಪುದ ಕಂಡು ಹೆದರುವರು ನಾವಲ್ಲ ।
ಎದುರುಗೊಳ್ಳುವೆವದನು ವಿನಯದಿಂದೆ ॥
ಎದೆಯೊಳಿಹುದೆಮಗೊಂದು ಸುಧೆಯ ಸಾರದ ಬಿಂದು ।
ಅದ ಸವಿಯುತಳುಕದಿಹೆವೈ–ಸಖರೇ ॥ ೧೫ ॥
ಕಂಡುಕಂಡುದನೆಲ್ಲ ಬೇಡುವರು ನಾವಲ್ಲ ।
ಉಂಡು ಸುಖಿಪೆವು ಕೈಗೆ ಬಂದ ಫಲವ ।
ಎಮ್ಮ ಸುಖವೆಮಗಿಹುದು ನಿಮ್ಮ ದುಗುಡವು ನಿಮಗೆ ।
ನಿಮ್ಮೂರು ನಮಗೆ ಸಾಕೈ–ಸಖರೇ ॥ ೧೬ ॥
No comments:
Post a Comment