[ನನ್ನ ತಾಯ ಅಣ್ಣಂದಿರು ಸಂಪ್ರದಾಯಸ್ಥರು. ಅವರು ಪ್ರತಿ ಸಾರಿಯೂ ಭೋಜನಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಆಪೋಶನ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಮುನ್ನ ಒಂದು ತೆಲುಗು ಪದ್ಯ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದರ ಅನುವಾದ ಹೀಗೆ:]
ಒಂದು ಚಣ ಮುಂದಿಲ್ಲ,
ಒಂದು ಚಣ ಹಿಂದಿಲ್ಲ,
ತಂದೆ, ನೀಂ ಪೇಳ್ದ ದಿನ ಬದುಕಿ;
ಒಂದಗಳು ಹೆಚ್ಚಿಲ್ಲ,
ಒಂದಗಳು ಕೊರೆಯಿಲ್ಲ,
ತಂದೆ, ನೀನಿಟ್ಟೂಟವುಂಡು;
ಒಂದುಸಿರು ಮೇಲಿಲ್ಲ,
ಒಂದುಸಿರು ಕೀಳಿಲ್ಲ,
ತಂದೆ, ನೀಂ ಕೊಟ್ಟುಸಿರನುಸಿರಿ;
ಎಂದು ನೀಂ ಕರೆವೆ ನಾ-
ನಂದು ಬಹೆನಾದರದಿ
ತಂದೆ, ನಿನ್ನಡಿಯೆನ್ನ ನೆಲಸು.
ಒಂದಗಳು ಹೆಚ್ಚಿರದು, ಒಂದಗಳು ಕೊರೆಯಿರದು ।
ReplyDeleteತಿಂದು ನಿನ್ನನ್ನಋಣ ತೀರುತಲೆ ಪಯಣ ॥
ಹಿಂದಾಗದೊಂದು ಚಣ, ಮುಂದಕುಂ ಕಾದಿರದು ।
ಸಂದ ಲೆಕ್ಕವದೆಲ್ಲ - ಮಂಕುತಿಮ್ಮ ॥ ೬೭೩ ॥